พระสงฆ์กับอิฐ 2 ก้อน

 

เมื่อปี 2526 หลังจากที่พระอาจารย์พรหมได้ซื้อที่ดินเพื่อจะสร้างวัด  เงินก็แทบไม่เหลือ ต้องสร้างวัดด้วยมือของตัวเองตั้งแต่ผสมปูน จนถึงการก่อกำแพงอิฐ

การก่อสร้างกำแพงก็เป็นไปด้วยความยากลำบาก เนื่องจากพระอาจารย์พรหมไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้มาก่อน แต่ก็ได้ทำด้วยความประณีตและใส่ใจที่สุด จนกระทั่งกำแพงอิฐเสร็จสิ้น แต่พอถอยออกมายืนดู ก็พบว่าก่ออิฐพลาดไป 2 ก้อน พระอาจารย์พรหมขอเจ้าอาวาสทุบกำแพงทิ้งเพื่อก่อใหม่ แต่เจ้าอาวาสไม่ยอม

จากนั้นเป็นต้นมา ทุกครั้งเมื่อมีแขกมาเยี่ยมวัด พระอาจารย์ท่านจะพยายามหลีกเลี่ยงไม่พาแขกเดินผ่านกำแพงบริเวณนี้ เพราะอายและไม่อยากให้ใครเห็นอิฐ 2 ก้อนนี้

จนกระทั่งวันหนึ่ง พระอาจารย์กำลังเดินกับแขกคนหนึ่งที่มาเยี่ยมวัด เขาเห็นกำแพงนี้แล้วก็เปรยขึ้นมาว่า   "กำแพงสวยดีนี่" พระอาจารย์พรหมถามกลับด้วยอารมณ์ขันว่า "คุณลืมแว่นสายตาไว้ในรถหรือเปล่า คุณไม่เห็นหรือว่ามีอิฐ 2 ก้อน ที่ก่อผิดพลาดจนกำแพงดูไม่ดี"

แขกผู้มาเยี่ยมชมได้พูดว่า "ผมเห็นอิฐที่วางไม่ดีสองก้อนนั้น แต่ผมก็ได้เห็นด้วยว่ามีอิฐอีก 998 ก้อนที่ก่อไว้อย่างสวยงาม"

"นับเป็นครั้งแรกในรอบ 3 เดือนที่พระอาจารย์พรหมสามารถมองเห็นอิฐก้อนอื่นๆ บนกำแพงนั้น นอกเหนือจากเจ้า 2 ก้อนที่เป็นปัญหา"

หลังจากที่พระอาจารย์พรหมได้ยินเช่นนั้น ทำให้พระอาจารย์ได้เปลี่ยนแปลงทัศนคติทั้งหมดที่เคยมีมาต่อกำแพงนี้

ช่วง 3 เดือนที่ผ่านมา สายตาขอพระอาจารย์พรหมเฝ้ามองแต่อิฐ 2 ก้อนนั้น ท่านยอมรับว่าสายตาของท่านมืดบอดต่อสิ่งอื่นๆ ท่านอยากทลายกำแพง เพราะมองเห็นแต่อิฐ 2 ก้อนที่ผิดพลาด แต่ทันทีที่ความรู้สึกเปิดกว้าง มองเห็นอิฐก้อนดีๆ จำนวนมากบนกำแพงนี้ กำแพงเดิมที่อยากทลายลงก็กลับงดงามขึ้นมาทันที

"ใช่... กำแพงนี้สวยดี" พระอาจารย์หันไปบอกกับแขกผู้มาเยี่ยมคนนั้น

จนถึงวันนี้ พระอาจารย์พรหมก็นึกไม่ออกแล้วว่าอิฐที่ผิดพลาด 2 ก้อนนั้น อยู่ตรงส่วนไหนของกำแพง ทัศนคติในการมองโลกที่เปลี่ยนไป ทำให้อิฐ 2 ก้อนนั้นเลือนหายไปจากความทรงจำของท่าน

Credit: หนังสือชวนม่วนชื่น