ชายชรากับลังเหล็ก สมบัติล้ำค่าชิ้นสุดท้าย

มีคุณลุงคนหนึ่ง ในสมัยวัยรุ่น ลุงเป็นหัวหน้างานอยู่ในเหมืองทองคำแห่งหนึ่งที่มีรายได้ดีมาก 

แต่ด้วยนิสัยของลุงที่เป็นคนที่จิตใจดี ใครมาหยิบยืมอะไรก็ให้หมด แถมชอบเลี้ยงเพื่อนฝูงอยู่ตลอด เลยทำให้รายได้ที่ได้มาแต่ละครั้งไม่เหลือเก็บ มีเท่าไหร่ใช้หมด

หลังจากที่คุณลุงทำงานมาเป็นเวลานานก็ถึงคราวที่ต้องเกษียณ ปรากฏว่า ไม่มีเงินเหลือแม้แต่น้อยเพื่อใช้จ่ายหลังเกษียณ

คุณลุงมีลูกอยู่ทั้งหมด 5 คน เมื่อคุณลุงไม่มีเงินติดตัวเลย ก็จำเป็นต้องไปอาศัยบ้านลูกๆ ทั้ง 5 คน

วันจันทร์ ลุงได้ไปอยู่บ้านลูกสาว ในบ้านมีลูกเขยลุงอยู่ด้วย ลูกเขยชอบพูดกระแทกอยู่ตลอดเวลาว่า “ทำไมคุณพ่อถึงไม่ไปบ้านลูกคนอื่นบ้างนะ ผมจะทำอะไรก็อึดอัดจริงๆ ”

วันอังคาร ก็ไปอยู่บ้านลูกชาย ในบ้านมีทั้งหลานและลูกสะใภ้  ลุงก็ยังถูกหลาน และลูกสะใภ้พูดจากกระแทงเหมือนเคยว่า “รำคาญคุณปู่จังเลยกับข้าวที่หนูชอบ ดูสิคุณปู่ก็ทานเสียหมดเลย ทำไมคุณปู่ไม่ไปบ้านคนอื่นบ้าง” เป็นเช่นนี้ตลอด คุณลุงก็เปลี่ยนไปอยู่บ้านลูกคนนั้นทีคนนี้ที ก็ถูกลูกบ้าง ลูกเขยบ้าง ลูกสะใภ้บ้าง หลานบ้างพูดจาถากถางอยู่ตลอดเวลา แต่คุณลุงก็ต้องทน เพราะคุณลุงไม่มีเงินเก็บแม้แต่สลึงเดียว

อยู่มาวันหนึ่ง คุณลุงได้เรียกลูกๆทุกคนมา แล้วบอกว่า “พ่อจะไม่อยู่สัก 2 ปีนะลูก เพราะเพื่อนพ่อที่เป็นเจ้าของเหมืองทองคำมาขอร้องให้พ่อไปช่วยงานที่เหมืองทองคำของมัน พ่อจำใจต้องไปช่วยเขาจริงๆ”

เมื่อครบกำหนด 2 ปี ลุงได้กลับมาตามคำสัญญาพร้อมกับลังเหล็กใบใหญ่ 1 ใบ ไม่ว่าจะไปไหนมาไหน คุณลุงก็จะลากไปด้วยเสมอ 

ลูกๆเห็นแล้วก็แปลกใจเลยถามพ่อว่า "ลังอะไรเหรอพ่อ" ลุงตอบกลับไปว่า “เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่ได้มาจากเหมืองทองคำของเพื่อน ถ้าใครดูแลพ่อจนถึงวาระสุดท้ายแล้วละก็ พ่อจะมอบสมบัติในลังเหล็กให้ทั้งหมดเลย” เมื่อลูกๆได้ยินเช่นนั้น ทุกคนต่างพากันดูแล ปรนนิบัติพ่อเป็นอย่างดี

วันจันทร์คุณลุงได้ถูกเชิญให้อยู่กับลูกสาวคนโต ลูกเขยกับหลานก็พากันเอาใจ หาอาหารดีๆมาให้ 

หลังจากนั้นไม่นาน ลูกชายคนที่สองก็ได้เชิญคุณลุงไปอยู่ด้วย และเช่นกันลูกสาวคนที่สามก็เชิญให้ไปอยู่ด้วยกัน

ลูกๆ ทั้ง 5 คน ของคุณลุงต่างแย่งกันเอาอกเอาใจและปรนนิบัติคุณลุงเป็นอย่างดี เวลาไปไหนมาไหนคุณลุงก็จะลากลังเหล็กใบนี้ไปด้วยตลอด

เมื่อเวลาผ่านไป 7 ปี คุณลุงก็ได้เสียชีวิตลง เมื่อเสร็จสิ้นพิธีศพ ลูกๆพากันไปนั่งล้อมลังเหล็กใบนั้น เพื่อต้องการที่จะแบ่งสมบัติกัน 

ลูกสาวคนโตเป็นคนรับหน้าที่เปิดลังเหล็กใบนั้น เมื่อเปิดออกปรากฏว่าเจอผ้าสีขาวที่ปิดอยู่ และมีจดหมายฉบับหนึ่งวางอยู่ ลูกสาวคนโตได้เปิดอ่านให้น้องๆทุกคนฟัง 

เนื้อหาในจดหมายเขียนว่า

 “ถึงลูกๆที่รักทุกๆคน ก่อนอื่น พ่อต้องขอบคุณก้อนหินทุกๆ ก้อนในลังเหล็กใบนี้ ที่ได้เลี้ยงดูชีวิตพ่อจนถึงวาระสุดท้าย พ่อขอให้ลูกๆแบ่งก้อนหินในลังเหล็กใบนี้ไปคนละเท่าๆ กัน เพื่อเป็นอนุสรณ์เตือนใจให้พวกเจ้าหมั่นเก็บออมเสียตั้งแต่วันนี้ เพื่อเวลาพวกเจ้าแก่ตัวลง จะได้ไม่มีชีวิตที่น่าสมเพชอย่างพ่อ"

รักลูก 

จากพ่อ

.

Source: หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ ฉบับวันที่ 24 กรกฎาคม พ.ศ.2547